زبان‌های بی‌تربیت و دست‌های بی‌قرار

حدیث، در حصر زمین و زمان نمی‌ماند. به‌کهنگی، فرسوده نمی‌شود. بسان نسخه‌ای متروک، بلااثر نمی‌گردد. حدیث، همیشه حدیث است؛ تازه، فراگیر،کارا، انسان‌پرور و جامعه‌ساز. سرمشقی است که هرچه بیشتر به تکرار درآید، زیبایی‌اش افزاتر می‌شود. نمونه کاملش همین کلام به‌روزشده امام‌رضا(ع) است که می‌فرمایند: «المُسلِمُ الَّذی یَسلَمُ المُسلِمونَ مِن لِسانِهِ و یَدِهُ و لَیسَ مِنّا مَن لَم یَأمَن جارُهُ بَوائِقَهُ»؛ به این معنا که مسلمان کسى است که مردم از دست و زبان او منبع